Bir Bardak Faşizm

“Yaşayanı görmeyen, ölüleri nasıl görür ki?”
Tarihin midesinde sindirilemeyen faşizmin, öyküsü. Ağzımızdaki acı suyuyla, damağımızdan hiç gitmeyecek olan leşliğiyle, bir utancın, hiçbir şey yapamamanın, yapmamanın tarihi. Onu, seni, beni görmezden gelmenin kanlı çamur lekesi...
“Bu kadar karanlık insanın etrafını sardığı zaman, aydınlanmaktan başka şansın kalmıyor.”
Faşizm nedir? Ne yapar? Nerden beslenir? Faşizm, şekillenmesi için kendi karşıtını yaratmak zorundadır. İronisi bu! İkinci dünya savaşının, daha doğrusu kapitalizmin ürettiği ya da getirdiği her savaşın bedelini kimler öder? Nasıl öder? Bu ödeme, o insanları ne hale getirir? Onlardan ne yapar? Onlardan ne ölür? Onlardan ne kalır?
İsimsiz ölmeye, yarıda kesilmiş geleceğe, aşksızlığa “Yaşasın kanın kırmızılığı, çiçeğin kırmızılığı, yanağın kırmızılığı, ve emeğin kırmızılığı” diye haykırıyoruz.