Esrime

“Sen hiç uyumak için hayal kuruyor musun?” Hayal kurdun mu hiç? Hayallerinden kaçtın mı? Ne zaman kaça bölünmüş hissettin? “Yorulmuşum, çok yorulmuşum, varacağım yeri bile bilmiyorum üstelik.” Var olmaya çalışırken bölündüklerimiz kaç parça, kaç parçası bizi gerçekten tamamlıyor. Güçlü olmaya çalışırken kaç defa eksik kaldık. “O adam yüzünden eksik kaldı senin çocukluğun!”
Konuşup, tartışarak kendimizi tamamlamaya çalıştığımız bir yerden insan olmayı deniyoruz bu defa. Başkalarına sağladığın o merhameti bu defa kendine sağlayabilir misin? Bu defa kendini olduğu gibi kabul eder misin?

“Bir varmış hiç yokmuş, bi kadın, var etmeye çalışırken kendini sürekli kaybolmuş. Koşmuş, koşmuş ağaçların arasından. Bir ormanda sanmış kendini ama bir orman bile değilmiş koştuğu yer. Sisler, kokular, toz içinde başkalarının istediği, emrettiği şehirler, yaşamlar, kıyafetler arasından koşmuş”