Kum Taneleri

“Neredesin?
Burada mı?
Bu fotoğrafta, evet.
Çeşme burası.
Kaç yaşındasın?
On iki. Çocuğuz daha. Böyle bir fotoğrafımız olduğunu unutmuşum.
Bak gözlerin hala aynı. Işık dolu.
Yoo, gözlerim karanlık artık.”

Oya ve Gülen, bir fotoğrafın içine hapsettikleri arkadaşlıklarının özlemiyle yıllar sonra birbirlerine doğru çekilirler. Ne uzun mesafeler, ne yıllar, ne de önce yaşanan dargınlıklar bu dostluğun içlerinde yarattığı çekim gücüne engel olamaz. Zaman geriye akar, zaman kırılır bükülür; acılar sevgiye karışır; kim bilir belki de zaman yok olur... İki eski dost yeniden bir araya gelir; geçmişe duydukları özlemle tanıştıkları sahile geri dönmek isterler... O kızgın ama pırıl pırıl kum tanelerinin arasına... Zamana ve belleklerine meydan okuyan iki çocuk ruhlu kadın: bir "prenses" ve bir "feminist," fotoğrafta asılı kalmış gülücüklerinin geçmişteki izini sürerler.

"Sahiden arkadaş mıyız? Sonsuza kadar mı?"