Silüet

sigarasının tüten dumanı, sobasının sönmüş külü,
yüzyıllar önce yanan aşkının ateşiydi... Anımsadı!
hapsolduğu evin penceresinden dökülen sonbaharı,
mağarasında örtündüğü yapraktı... Hiç unutmadı!
koşarken ayakkabılarından çıkan ses,
yalın ayak yürüdüğü çalı dikeninin çığlığıydı... Haykırdı!
baltalanırken bedeninin kuru dalları,
kökleri ilkbahar tadındaydı... Doğumu yeniden başladı!

Çağdan çağa atlayan kadının evrimini ve her kadınla yeniden doğan tarihi anlatıyor bize "Silüet"!
Belki de çırptığı kanatla serinletir içimizi...